Olgunmuş gibi yaşadım durdum
Oysa ne hayatı anladım
Ne onunla barışmasını bildim
Sonunda aynı kırgınlıklarla
Birebir aynı dertler tasalarla
Sessizliğe haykırdım
Karanlıklardan yürüdüm kapına vardım
Seninle olmak için dünyaları veririm derken
Kendimle başbaşa kalakaldım