Ne olup bittiğini bilmediğim yollar sanki gözlerimin önünde
Yalnızım devrilen arabalarda, karanlık dinlenme tesislerinde
Çokça bir insan kalabalığı etrafımda hiçbiri size denk değil
Yalnızım bir şehrin ucundan başka bir şehrin kalbine varan yollarda
Yıllar zamanın içinde kaybolurken hatalarımla, hastalıklarla, çıkmaz arka sokaklardayım
Yalnızım şuan yeniden, omuzlarıma basan elleri iterek, ayaklarıma bağladığım taşları sökerek
Geçmişte korku dolu bir kabus olan yalnızlığım bilerek seçtiğim kör bir odada bana umut veriyor
Korktukça, sordukça, kanatlarımı kırptıkça birlikte olmanın değeri yok
Yalnız bir hayat, yalnız bir ölüm, kendime göre bir yol, bir hayat, bir son
Her birimiz, her birimizle, her zaman, her an, her yerde, tek başınayız şeritlerini saydığımız yollarda
#897