Issız sokaklar karanlık bir denize ilerliyor
Kalabalıklar telaşla, arkamda, beni izliyor
Her adımımda bir parça var eskilerden, senin olduğun her anda
Kaybettiğim günlere gülümserken seni arıyor, seni yüreğimde inşa ediyorum yeniden
O sabahı soluyorum, senin çoktan gittiğin bu şehirde, tam o yokuşun sonunda
O geceki gözlerini, beni neden üzdüğünü anlatabilmek, bazı insanların Tolstoy sevmesini özlüyorum