Yine şarkılara mı kaldım / Son yaz

 Tüm yanlışların üstünü çizeceğim
Karanlık gecenin içinde
Yanan alevleri söndürüp
Geceye sığınacağım
Son gün batımında seni ve kalanları yokedip
Zifiri karanlıkta kendimi, anılarımı ve hayatımı yok edeceğim.
...
Yeniye ne gerek
Zamana, aşka ya da güce
Batıp çıkan bir gemi benim ruhum
Hiçbir limana ulaşmayan
Sönmesi gerek artık güneşin
Gece, okyanusların tek hakimiyken
Çöken bulutlar, yok olan galaksilerin içinde yıldızlar
Her hatam gecenin içinde parlarken
Uzaklaşıyorum
Koynuma ölümü alırken
Gidiyorum ve sonunda seninle huzuru buluyorum
...
Yan tüken akıntılarla sürüklen
Var olamayan yok olur
Sevilmeyen sevemez artık
Gecenin karanlığında doğan yaşayamaz artık
...
Karanlığında gecenin
Rüyaların koynunda
Seni aradım, sen sandım yıldızların silüetlerini
Oysa kaybolmuştum göklerin içinde
Hapsolmuştum gecenin kalbinde
...
Çevremdeki her varlık her insan hatta Tanrı bile
Mutlu gördü, umutlu, kendinde
Nihayet her şey yolunda, geçmişin izinden hayallere
Ve sonra, ne kapısı ne penceresi olan bir odada
Sessizlikte huzur bulmuştu kalbimdeki karanlık
Senin yüzünü görüyordum sadece
Tüm hatalarım aklımdaydı
Her döndüğüm yolda yokolan hayallerimle
Baktığım her yüzde kırılan kalbimle
Tek dileğim ölmekti ve isyanım Tanrıya, sana, ona, buna değil
Sadece kendimeydi, sadece yürüyemediğim yollara, sonu çıkmaz sokaklarımaydı
...
Hiçbir şey olmadı
Herhangi bir zamanda
Ne o adada ne o şehirde
Uçarak gittiğim ülkelerde
Sen varken ben yoktum
Ben varken sen kayıp
Geceydi hep uzayan bir gece
Koyulaşan karanlığıyla, keskin sessizliğiyle
İçimi, zihnimi, kalbimi kapladı
Ve ben ölümü seçtim sonunda kazanacak ya da kaybedecek bir şey kalmayınca
...
Yıldızlar söndü
Gözlerinde karanlık
Dumanlar yükselirken yokluğunda
Ateşleri söndürdün varlığınla
Sen ölümüm oldun
Bense kavruldum hiçliğinle